وقتی ادبیات تمام شد.
کتاب را باز میکنی؛ کتابی که نماد انسان های متمدن است، آدم هایی که قرار است دوباره مصرف کنند این بار نه از قفسه های فروشگاه های بزرگ نه.. بلکه از صفحه های سیاه و سفید یک کتاب؛ گویی باز هم قرار است چند نفر در مسیری پر فراز و نشیب به هم برسند یا به هم نرسند یا اینکه با گفت و گویی معقولانه در کنار هم مسالمت آمیز زندگی کنند – البته بدون حشایه- بعد کتاب را میبندی میبینی مخاطب حوصله ی فکر ندارد، خسته است، دوست دارد دائما خیال پردازی کند دوست دارد شاهزاده باشد یا ملکه یا پسر تاجر یا دختر پریان، دوست دارد هر چیز خیالی باشد که طلاکوبی شده، دوست دارد کامل باشد - مثل کلمات زیباترین، غنی ترین و تمامی ترین های دیگر - و کمال و جمالی بی نهایت که هرگز به آن نخواهد رسید را در خیال تجربه کند، مخاطب مشتاق ابهام خیالی این داستان هاست.... کتاب هایی که سال هاست حرف میزنند اما دقیقا معلوم نیست با چه کسی...؟
حرف میزنند با کسی مبهم ، از کسی که تمام بود و کمال
این کتاب های ایده آل گرا، حرف میزنند با تو توی خیال
این مخاطبان عالی عشق که همه شاهزاده اند و وزیر
که طلا بسته اند بر سرشان و مزخرف1 شده تمام سریر
و مزخرف شده تمام کتاب تا که شایسته ی خیال شود
باید این قهرمان طلا بخورد، تا کمال خرجیِ جمال شود!
این کتاب کم و مزخرف را با طلا و زنی بیاغازید
بعد هم با کمی گریه صفحه ها را کمی بیارایید
راستی بوی مرده می آید زود باشید قهرمان ها را
هر چه زودتر همسری بدهید و ببندید این دهان ها را
خوب کتاب مزخرف ما هم میرود در مسیر رنگی چاپ
میرود پند نسل ما باشد: "که زن و عشق و جیب مایه نقاپ!"
شاعر اندوه زار خود را با یک وجب قبر هم معامله کرد
توی بانکی ربای شعرش را توی تفسیرها مجاعله کرد
تا نویسنده زنده است یک لحظه به کتابش کمی کفن بدهید2
شعر و شاعر خفه است پس یک بار گوش خود را به این دهن بدهید!
داستان ها اگر خیال شدند، جا برای چشم باز کنید
کجی این دهان شاعر را با لگد هم شده تراز کنید...
تا بدانیم زندگی شاید همه اش جشن و پایکوبی نیست
سردی و گرم دارد و قطعا زندگی در خیال چیز خوبی نیست ....
1- مزخرف و طلا کوب!
2-به قول رولان بارتز: نویسنده مرده است.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
<-PollName->
خبرنامه وب سایت: